Tajemnicze zdarzenia są wyjaśniane, ale nie ponad wszelką wątpliwość. I nie do końca wiadomo, czy ten jego świat jest realny, czy jednak bajkowy. To wyjątkowy rodzaj czarów, w których Marquez osiągnął mistrzostwo.

Po 10 latach przyjeżdżam znów do Londynu. Miasto niewiele się zmieniło. Wciąż z jednej strony wyrasta „The City”, pod wieżą Big Ben przejeżdżają dwupiętrowe, czerwone autobusy.

Rozważenia Rubaszowa są psychologicznym majstersztykiem, wglądem w rozważania samego Koestlera, który uwolnił się od „pewnego złudzenia”*, że każde działanie w idei rewolucji jest poprawne i wybaczalne.

Z powrotem przy jasnych ścianach Santa Maria del Fiore. Miasto nie jest już idealne, jak było za czasów pandemii, puste zupełnie, jak gdyby wsadzone w gablotę. Idealne jest tylko przeżycie. Śpię pod freskiem w kształcie rotundy z dwoma puttami...

Rozmowa Iwana z diabłem sprawia, że wpadnięcie w obłęd zdaje się tak łatwe jak poślizgnięcie. Sołowjow napisze, że podczas gdy Lew Tołstoj pozostaje mistrzem szczegółu, u Dostojewskiego „wszystko pozostaje w stanie fermentu, nic nie jest ustalone, wszystko dopiero powstaje”. I może rzeczywiście spod pióra Dostojewskiego wyłania się człowiek nowego wieku.

W Piekle Pocztowym Moist von Lipwig poświęca się, by ożywić zapuszczony urząd pocztowy i rozesłać stare, zapomniane listy, które...

Ważniejsze są jednak historie, które przenoszą narratorów do różnych zakątków Italii i świata. Zazwyczaj mowa jest o jakiejś intrydze, tajemnicy, która wychodzi na jaw, szkodzie, której towarzyszy zemsta. Chłopcy i dziewczęta nie wstydzą się opowiedzieć wprost o erotycznych swawolach mnichów i mniszek, ale zawsze towarzyszy temu zawstydzenie wsłuchującej się reszty. Są opowieści dłuższe, i krótsze, te ostatnie jakby się opowiadającemu nie chciało za dużo mówić...

Lubię zasłony, niedosłowność i mglistość. Lubię też dygresyjność, natężenie anegdot, wkradanie się do umysłu bohaterów, śledzenie absurdalnych toków ich myśli. To wszystko Marie-Henri Beyle podaje czytelnikowi na tacy w naturalnym flow. Opowieść sączy się bez sztucznego przekombinowania, jest owocem weny rodzącej się pod wpływem doświadczeń i wiedzy o historii renesansowej Italii, wreszcie odbija w subtelnym zwierciadle niepokoje i uniesienia epoki początku XIX wieku...

Chcę pisać o tym, co dzieje się wokół; o rozbłyskach burzy w chmurach, gdy leciałam z Krakowa do Turynu; o Włochach przechadzających się nocą pod arkadami po zjedzonej późno kolacji. Przyuważam...

Podczas krótkiej, florenckiej imigracji towarzyszyła mi bardzo polska książka, zapewne nie tak polska, jak Pan Tadeusz, ale być może druga w kolejności, by wzruszyć dogłębnie Latarnika, czyli „Syzyfowe Prace” Stefana Żeromskiego. Schodząc jednak na ziemię, nie ścisnęła mojego serca ta powieść, do poziomu, w którym sączyłabym patriotyczne łzy. Brakowało w moim kontekście zaboru, okupacji lub komuny. Prawdziwe poruszenie spowodowała tylko słynna recytacja „Reduty Ordona”...

Czasem w tym dzieciństwie można odnaleźć siebie. W drobnych szczegółach, w wyidealizowanym przedstawieniu rzeczywistości. Ale dorastająca...

Już z daleka zobaczyłam szaro-niebieską ścianę kościoła w Kolembrodach. I już wiedziałam, że ujrzymy coś zachwycającego. Trochę jak wtedy...

Ja wierzę bardziej niż we wszystko, że woń kartek odkrywa tajemnicę lektury. Ta pachnie słodkimi, jak czekolada opowiadaniami. Jak gorzka...

Takich mów prostych trzeba szukać w „Grobowcach świata”. Zatrzymywać się na nich i zapamiętywać. Myśleć o tym, co nas omija, jakiego zła...

Było też kilka pięknych zdań, które po przepisaniu, zupełnie mnie jednak zawiodły, okazując się po głębszym zastanowieniu, frazesami.

Ażeby nie wypaść z wprawy we władaniu językiem, od czasu do czasu włączałam klasyki włoskiego kina na Netflixie. I w tych jeszcze...

Gdy czytam opowiadania Karen Blixen, czuję, jakbym była wśród tych jaworów i strumieni, nad którymi kochankowie dzielą się opowieściami.

Powierzchownie się przyglądając, czy też patrząc oczami dziecka, „Autostopem przez galaktykę” Douglasa Adamsa to książka o wzniosłych,...

Sięgam po biografię naukową i poznaję – cudzy świat zdarzeń, nawet cudze myśli wywnioskowane z pism. Oczy wędrują przez stronice gładko –...

W latach 30’ nikomu nie można już ufać, nawet własnej żonie. By przeżyć, musisz donosić. Na Łubiance podczas tortur...